De deur vliegt open. Ergens in m’n ooghoek fladdert er iets blonds de keuken in. ‘Hoi, pap! Heeft ze op d’r telefoon gekeken net?’ Ah…kijk eens aan wie we daar hebben… ‘Hoi, Roel. Leuke dag gehad?’ vraag ik. ‘En nee: ze heeft niet op d’r telefoon gekeken,’ voeg ik er droogjes aan toe.
Roel grinnikt vals en checkt het nog eens bij z’n vader. ‘Nee, Roel, echt niet. Wel op die van mij net voor d’r Facebook.’ Zwaar gelogen, het secreet. Wantrouwige ogen staren me aan: het zaadje van ongeloof is gezaaid.
Afkickverschijnselen
Dag 1 van de no screen challenge is voorbij. Na het avondeten vraag ik Roel hoe hij het vindt, zo zonder telefoon. ‘Oh, eigenlijk wel prima. Ik heb ‘em niet gemist.’ Krak en plof: het was m’n klomp die in 2 stukken op de vloer viel.
Niet gemist. Ongelofelijk. Dat ding zat standaard aan z’n handen vastgekleefd. En al op dag 1 mist ie ‘em niet. Beetje jaloers eigenlijk wel, want mij kostte het vandaag best moeite om niet tig keer Facebook en Instagram te checken. Overduidelijk een addict met afkickverschijnselen. En man, wat vind ik mezelf sneu als ik deze conclusie trek.
Vandaag ontdekte ik dat je Whatsapp helemaal op stil kunt zetten. Vooruitgang! Maar – oh joy – daar is de desktopversie. Kon ik in elk geval m’n broer feliciteren, vragen hoe het met m’n schoonzusje gaat en Wiebe nog wat van flauw commentaar voorzien. Ik moet toch bereikbaar zijn, nietwaar?
Tijdens het koken had ik het zwaar. Dan heb ik namelijk 2 opties: snaaien en snacken totdat ik geen eten meer lust of m’n iPhone van voor naar achteren doorswipen. Vandaag een 3de optie toegevoegd: kletsen aan de keukentafel. Missie geslaagd.
Confession hour
Na het avondeten kwam dan toch de biecht.
R: ‘Eh..mam…ik heb vandaag wel met iemand meegekeken op z’n telefoon.’
Ik – gniffelend: ‘Oh ja? Hoe vaak dan?’
R – schuchter: ‘Twee keer. Maar geen spelletjes, hoor. Gewoon iets anders.’
Ik: ‘Nou, Roel, dan staan we gelijk. Ik heb 1 keer op Facebook gekeken en 1 keer op Instagram. Moest wat doen voor m’n werk op de bedrijfspagina’s, dus nou ja, toen heb ik meteen m’n eigen dingen gecheckt. Maar niets geliked, hoor. Echt niet. En ik voelde me heel schuldig!’
We kijken elkaar aan: 2 screen addicts in stille verbondenheid en leedvermaak over de ander. Gelukkig is er nog een andere gezamenlijke hobby: sporten. We trekken onze hardloopschoenen aan en vertrekken voor een uurtje bootcamp. Weer een dik uur zonder schermverleiding…
Geef een reactie