Boven klinken apengeluiden uit de badkamer. Hard schreeuwen hoort bij het ochtendritueel van de jongens. Maar ik kan altijd nog harder schreeuwen. Grommend sta ik op en breek onderweg naar de trap bijna m’n benen over 3 vliegende dan wel rijdende Lego Technic voertuigen. Pure triomf op de vroege ochtend: the glorious return of Lego Technic. Het bewijs dat schermloos werkt. [Lees meer…]
No screen challenge: afkickverschijnselen
De deur vliegt open. Ergens in m’n ooghoek fladdert er iets blonds de keuken in. ‘Hoi, pap! Heeft ze op d’r telefoon gekeken net?’ Ah…kijk eens aan wie we daar hebben… ‘Hoi, Roel. Leuke dag gehad?’ vraag ik. ‘En nee: ze heeft niet op d’r telefoon gekeken,’ voeg ik er droogjes aan toe. [Lees meer…]
No screen challenge
‘Kan ik jou vertrouwen, mam?’ Mijn oudste zoon kijkt me doordringend aan. Met een verlegen lachje om z’n lippen praat hij nog even door: ‘Ja, want jij bent ook echt heel erg. Dan zeg je dat je Four Plus van je telefoon hebt gegooid en dan zie ik je het toch weer spelen ’s avonds.’ Betrapt, keihard betrapt door m’n oudste zoon. [Lees meer…]
Zwart-wit
Hij staat daar maar te kijken. Grote donkerbruine ogen vol verbazing. Een verlegen lachje om z’n mond, vingertje erin. Spijkerbroekje, blauw jasje en rode hoodie. De muts parmantig over z’n koppie getrokken. Stevige witte klittenbandstappertjes aan z’n voetjes. Voorzichtig schuifelt hij dichterbij. Bang om te vallen. Bij de fietsen blijft hij staan. Want dat is waar zijn bruine knikkers op blijven steken: die gekke dingen met wielen. Hij steekt 1 vingertje uit en twijfelt: ‘Zal ik of of zal ik niet?’